Wzorzec
BIAŁOGŁÓWKA ELBLĄSKA
Pochodzenie:
Rejon Zalewu Wiślanego i w miastach pomorskich położonych nad dolną Wisłą, pojawiła się z początkiem XIX wieku. Najlepiej jakościowo hodowla białogłówek rozwinęła się i uszlachetniona została właśnie przez hodowców Elbląga w latach 1850 - 1870.
Wrażenie ogólne:
Gołąb mały, krótkodzioby o sylwetce pełnej powabu i elegancji, o żywym temperamencie, chodzi dumnie stąpając z gracją na palcach, im ptak mniejszy tym lepszy.
Wzorzec: cechy rasowości.
|
Głowa: |
Bardziej kanciasta niż okrągła, u góry wyraźnie spłaszczona, na wierzchu pożądana mała wklęsłość, czaszka o kostkowym ukształtowaniu, czoło wysokie, szerokie, stromo opadające, bez uwydatniającej się nasady z woskówek nosowych, bez koronki. |
|
Oczy: |
Tęczówka perłowa, możliwie czysta i jasna. |
|
Brew: |
Płasko przylegająca, cielista, nieco matowa, lekko zaróżowiona. |
|
Dziób: |
Bardzo krótki i gruby, tępo zakończony, silnie w dół uchylony, jasnocielistej barwy, woskówki nosowe ładnie ukształtowane. |
|
Szyja: |
Smukła, lekko przygięta do tyłu. |
|
Pierś: |
Szeroka, uwypuklona, wysunięta do przodu. |
|
Plecy: |
Krótkie, w ramionach szerokie. |
|
Skrzydła: |
Dość krótkie, mocno przylegające do tułowia, spoczywające na ogonie. |
|
Ogon: |
Krótki, zwarty, noszony w jednej linii z grzbietem. |
|
Nogi: |
Krótkie, stopy nieopierzone. |
|
Upierzenie: |
Dobrze przylegające, nie za długie. |
Rodzaje kolorów:
Niebieskie, srebrne, płowe, czarne, czerwone, żółte.
Kolor i rysunek:
Zasadnicze umaszczenie jest barwne, niebieska, srebrzysta, płowa, czarna, czerwona, żółta; odmiana niebieska musi mieć czarne pasy na skrzydłach; grochy we wszystkich kolorach.
Barwne umaszczenie występuje na szyi, piersi, tarczach skrzydeł i górnej partii grzbietu. Biała barwa na głowie sięga do około 5 mm poniżej oka i dzioba, białe są ponadto lotki pierwszego rzędu od 6 - 9, ogon i dolna część grzbietu. Brzuch i uda mogą być barwne, lepiej jak są białe.
Duże błędy:
Wydłużona, wąska głowa, cienki szpiczasty dziób, wysoka postawa, opuszczone skrzydła, wydłużona budowa ciała, ciemne lub łamane oczy, duże błędy w rysunku i kolorze.
Uwagi do oceny
Ukształtowanie głowy – dziób - budowa figury - kolor oka – rysunek - kolor ubarwienia - ogólny wygląd.
BIAŁOGŁÓWKA GDAŃSKA KRÓTKODZIOBA
Pochodzenie:
Odmiana wyselekcjonowana z białogłówki gumbińskiej,( Gumbinner Weißköpfe),która drodze selekcji,uszlachetniona została poprzez krzyżowanie z alsztamerem,czystookim i białogłówką elbląską.Rasa wyhodowana na Pomorzu a centrum hodowlane tej rasy znajduje się w Gdańsku.
Wrażenie ogólne:
Gołąb mniej niż średniej wielkości, (raczej mały) dość mocny, dziób krótki, korona pełna, ładnie zaokrąglona i wysoko osadzona. Temperament żywy, łagodny i ufny.
Wzorzec: cechy rasowości.
|
Głowa: |
Szeroka, z lekko spłaszczonym ciemieniem, czoło wysokie umiarkowanie zaokrąglone; z tyłu głowa ozdobiona jest szeroką, wysoko osadzoną i lekko odstającą koroną bez rozet. |
|
Oczy: |
Perłowe, błyszczące, źrenica mała czarna. |
|
Brew: |
Dwurzędowa, gładka, koloru cielistego. |
|
Dziób: |
Krótki,(jednak nie za krótki), szeroko osadzony, lekko skierowany w dół, gruby, tępo zakończony, koloru cielistego, woskówki niezbyt duże, gładkie, biało przypudrowane. |
|
Szyja: |
Średniej długości, dobrze osadzona. |
|
Pierś: |
Szeroka, ładnie zaokrąglona, wysunięta lekko do przodu. |
|
Plecy: |
Szerokie, nie za krótkie, ukośnie opadające. |
|
Skrzydła: |
Średniej długości, przylegające do tułowia, spoczywające na ogonie. |
|
Ogon: |
Średnio długi, zwarty, ukośnie opadający z linią grzbietu. |
|
Nogi: |
Średnio wysokie, mocne, opierzone z palcami włącznie tzw. pończoszki; dopuszczalne są niewielkie symetryczne łapcie. |
|
Upierzenie: |
Mocne, gęste, dobrze przylegające, błyszczące. |
Rodzaje kolorów:
Czarny, kawowy, czerwony, żółty, niebieski z czarnymi pasami, żółtopłowy z pasami niebiesko - płowy, czerwono - płowy, , niebieski - groch.
Kolor i rysunek:
Zasięg białej barwy; głowa 5 mm poniżej oka i dzioba, lotki pierwszego rzędu od 7-10 po obu stronach, ogon i przykrycie ogona z góry i od spodu do kupra, oraz nogi od kolana w dół - skoki i całe palce. Pozostałe części upierzenia w tym także brzuch są barwne. Uwaga: białe lotki pierwszego rzędu w ilości 7-10 szt. powinny występować symetrycznie w obu skrzydłach i nie powinny być przeplatane barwnymi lotkami; różnica 1 lotki nie stanowi wady.
Duże błędy:
Wąski i długi korpus; okrągła i wąska głowa; skośne czoło; długi dziób; krzywa, niepełna lub nisko osadzona korona; oczy w innej barwie niż perłowe; mało intensywny kolor i niedokładny rysunek, nieopierzone nogi.
Uwagi do oceny
Głowa – korona – dziób, oczy, brew i ich kolor - budowa figury – rysunek – kolor - ogólny wygląd.
UWAGI DO WZORCA:
Cechy odróżniające białogłówkę gdańską od niemieckiej rasy o nazwie Gumbinner Weißköpfe:
- GŁOWA – kształt głowy lekko kostkowy o łagodnie zaokrąglonych krawędziach, korona pełna wysoko osadzona bez rozet, (w typie korony sokoła gdańskiego).
- CZOŁO - wysokie, strome z tendencją do nieznacznej wypukłości
- DZIÓB – krótki, tworzy z linią czoła kąt rozwarty
- NOGI - wzorzec uznaje tylko odmianę z opierzonymi nogami (pończoszkami), dopuszczalne małe łapcie
- RYSUNEK – białe lotki pierwszego rzędu w ilości od 7-10 szt. (u białogłówki gąbińskiej 3-6 szt.
- BUDOWA - Gołąb mniej niż średniej wielkości, nieco mniejszy od białogłówki gumbińskiej
